තනි වී ඇත සිත නිවාඩු දින මැද
කිසිවෙකුවත් නැත වදනක් පවසන්නට
නිහඬව ඇත දුරකථන මුහුණු පොත
කෙතරම් කුරිරුද තනිකම විඳවන්නට
නුබ ගැබ අඳුරුය වැහි බීරුම ඇත
සිසිලක් නොදැනේ තනිකම රිදවන්නට
මිතුරන් ඇති මුත් හමුනොවෙනා සඳ
කුමන කරුමයද මෙලෙසින් තනිවන්නට
කවි සිතුවිලි නැත ගෙත්තම් කෙරුමට
රුදු විභාගයක් ඇත හිත වද දෙන්නට
මුදු වදනින් ඔබේ සුභ පැතුමන් නැත
කෙසේ උසුලම්ද සිතේ දුක් ගින්න
පෙර දිනයක ලෙස එනු මැන මා වෙත
අතිනත ගෙන පිය මැනුමට මග වෙත
සිනහව පිරි මුදු වදනින් මා වෙත
දෙනු මැන ඔබගේ සුභ පැතුමන් මා වෙත
සිහිනෙන් පමණක් ඔබ රුව දකිමින්නේ
සිහිනෙන් පමණක් ඔබ හඬ අසමින්නේ
සිහිනෙන් පමණක් ඔබ සිනහා මවන්නේ
සිහිනෙන් පමණක් ඔබ හා එක් වන්නේ
අහස අඳුරු කළ වැහි බීරුම මැද
දිනයක යමු අපි අතිනත් බැඳ ගෙන
යලි හමුවන්නට පෙරුම් පුරමු අපි
එතෙක් හිඳිමු අපි දෙපසට වී අද
---රකිත---
No comments:
Post a Comment