මහා මැදුරක
ඉපිද
පිං මදව ලොව
දැකුමට
දෙනෙත් යුග අඳව
ගිය කළ
නුඹම විය සැනසුම්
හඬද
තනිකමට සිටි මග
කියන හැරමිටිය
වෙනුවට පැමිණි
මනරම් නාදය
අතින් අල්ලා ලොවක්
දැකුමට
රැගෙන ගිය සැටි
ළදැරියක ලෙස
හිරු එලිය මද
සුළඟ
පා සිපින පිණි බිංදු
තණ බිම්
ගලා යන දිය
දහරාවන්
නේක මල් පෙති
පහස
නුදුටු ලොව දුටිමි
නුඹ හඬින්
මිහිරි වදනින්
නොනැවතී නිතර
මුදු පහස නුඹ
අත් තලයේ රැඳුනු
කරවනා හදවතද මත්
ප්‍රේමයෙන්
වැළඳ නුඹ මා
පපුතුරට
සිහින දුටුවෙමි සොඳුරු
දිවියක
නෙත් පෙනෙනා
දිනක් වෙත
නුඹද පතනා
බව දනිමි
ඇවැස්ස නෑකමට පැමිණි
කුමරියක
සිටියද අඩු නොවුණු නුඹට
හිමි ආලයද
මිහිබට ජිවක තොමෝ පැවසු
කළ නෙත සුවය
දැකුමට දින ගැනුයෙමි
නුඹ රූපය
වෙදැදුරු මහිමයෙන් දුටු
ලොව නෙතින්
නුඹ හඬින් දුටු ලොව දකිමි
සැබෑ ලෙසින්
රූමත් කුමරිය දිව පැමිණ
වැළඳගත් මුත්
මා සෙවූයෙමි නුඹේ රුව
සොඳුරියේ
පෙම් කළෙමි නුඹ රුවට
නොව නුඹ හඬට
අත්වැලක් වූ දිවිය නුඹෙන්
ලද ආලයද
හැරදමා යන්නට
මග හැර මෙලෙසකට
කිමද කළ වරද
නොදනිමි සොඳුරිය
රැගෙන ආ නුඹ සිරුර
පන අග රැඳුනු
දුටිමි නුඹ සැබෑ රුව සඟවන්න
තැත් කරපු
පෙම් කළේ නුඹට මිස රුවට
නොව සොඳුරියේ
හැර ගියේ කිමද මා
වැළපෙන්න දිවි ඇති තුරා
දෙපා අසල වැතිර අයදිමි
ඔබ දිවිය
හැර යනු කෙලෙස නුඹ
මා අත්හැර
අවසන් වරට නැවතත්
පවසනු මැනවි
ආදරෙයි කියා එදා
මෙන් අදද
විරූපී ගතක සැඟවූ
සොඳුරු හදවත
හැඳිනියෙමි නෙත්
නොපෙනෙනා කලද
මුසු වන්න නුඹ අවසන්
හුස්ම පොද
අවකාශයට සුසුමක්
විලසකට
හුරු පුරුදු
සිවුරුහන් හඬ
ඇසෙනා හිරු
නැගෙන යාමයේ
සුරූපී ආත්මය සිනාසී
සමුගන්න
සදාකල් මතකයන් තබා
යන්නට අවසරයි
~~ නෙලා, මම නුඹේ ආදරවන්තයා “ජෝර්ජ්” වෙමි ~~
---රකිත---
