බොහෝ ඇතිවාද
වසන්තය ගෙවී
ගොස් නොදැනීම
ගිම්හානයද එළඹි
ඇති මොහොතක
සිතින් තනි වීමි
කල්පනා ලොවක
වියැකෙනා තුරුණු කම
නටබුන් වූ අතීතය
සිහිකරන පෙර මතක
හද වේදනා දෙමින
කළ නොකළ දෑ වෙතට
වන මුසුප්පුව
ඵලක් නැත සිතා ගෙන
වර්තමනය වෙතට
මග තවත් වැටී ඇති
යෑමටද දුර තිබෙන
වෙහස නම් දැනේ දැන්
ගතට මෙන්මද සිතට
නවතින්න මදකට
ගිමන් හැර ඇරඹුමට
පසුකරන් යන දනන්
දකිමි මා නැවතූ විටෙක
මටම මා අහිමි වූ
ලොවක දිවි කුමට තව
තිත තබන්නට දිවිය
සිතේ නිරතුරුව දැන්
දිනක ලොව තනිවන්න
සිදුවනා බව දනිමි
කෙසේ නම් දරන්නද
තනිකමක රුදුරු බව
අවසරයි නවතින්න
මදක් නිවුමට වෙහෙස
පසුකරන් ගියත් ඔබ
නොවේ කහටක් සිතක
උරුමයක් නොමැති තැන
කුමන අයිතියද ඇති
නිවී සැනහී නික්මෙන්න
අවසරය දෙනු මැනවි
--- එච්. එම්. ආර්. බී. රත්නායක ---
