උදා තරුවක් ඇවිත් හෙමිහිට කඩා වැටෙනා ඉරක් ඇන්දම
තාම ගැස්සෙන ඇස් දෙකක් ඇත තාත්තා කොයි කොහෙද හොයලම
ඈත හින්දා නොදැක හිටියත් දෝණි හඬනා කඳුලු ඔක්කොම
නුඹේ පිළිඹිබු රැඳුණු රුවමැයි ලොවේ මා ලද ලොකුම වත්කම
නුඹව දන්නා මා නොදන්නා නොයෙක් දන මුණ ගැහෙන දිනවල
ගමන් විලසින් පවා නුඹවැනි ලෙසින් මා ගැන දකින ඇස්වල
විස්ම විමසමි විස්මවන්නට තාත්තා ගැන මතක එක් කළ
මමත් වැඩිපුර නුඹව දුටුවේ අපි හිතෙන් පා තියපු තැන්වල
පිළිණ නොවුණත් සඳෙන් අරගෙන සඳේ සාවිය ගෙනත් දෙන්නට
තිලිණ නොවුවත් නිතින් මා ලද නුඹේ උරුමෙන් සතුටු වෙන්නට
උරණ නෑ තුන් හිතකවත් මම පැතුවෙ තිදෙනා ලඟින් ඉන්නට
සරණ නුඹ මිස කවුරු වූයෙද සිතින් දෝණිට දිරිය දෙන්නට
උපන් දා සිට දෑස හුරු වුණ කුරුළු සෙනෙහස් කැදැල්ලේ
බොහෝ දින දී නුඹව සෙව්වෙමි හඹා එන්නට නිදැල්ලේ
නුඹට පමණක් මිදෙන අගුලක් දමා තිබුණත් කඩුල්ලේ
නුඹ නොදන්නා හීන තිබුණා පියාපත් නැති තොටිල්ලේ
දෙපා වැරදූ උදෑසනකදි ජිවිතේ කහ ඉර උඩින්
වෙහෙස දුටුවෙමි නුඹත් උහුලපු මඳක් අඩවන් ඇස් අගින්
මලක් සේ නුඹ බලාගන්නට සිතා උන්නත් මෙත් සිතින්
කාටවත් නොකියාම රහසින් දිනක් නුඹ යන්නම ගිහින්
තනිව යුද වැද දිනුම පැරදුම උහුලගමි දිවි මංසලේ
දිරිය වූ දියණියක වන්නෙමි අසිපතයි සෙනෙහස් බෙලේ
එලෙස වූවත් බිඳි සෙනේ සිත් අකුණු සේ ඇදහැලි වෙලේ
නුඹේ උණුහුම සිහිවුණා මට ඒත් එන්නට හැකි නොවේ
දහස් බෝසත් උතුම් බුදුවන පොසොන් පොහෝ දින උදෑසනදී
සහස් පින් කෙත් පහළ වේවා පිතු සෙනේහෙන් සැදී පැහැදී
පෙරුම් සපුරණ තුරා බුදු වී ලොව්තුරා විවරණින් සුසැදී
රහල් පුතු සේ ලඟින් ඉන්නට ඉත සිතින් පිතු දෙපා නමදී
--- තිලිණි ස්වර්ණමාලි ---
