හද පුරා දැවටී සොයා ආ ප්‍රේමයක්
සිහිනයක් නම් නොවෙද දුටු දින
පැවති හුස්මක් ලෙසින් දිවියක
මකනු නම් කෙලෙස මතකයක්
හුදකලා සිතුවිලි සයුරු මැද
කඳුලැලි මතින් ලියවූ කවක්
නුඹ සුවඳ පිරි මල් කළඹ මෙනි
මතක ගෙන යන අතීතය වෙත
දැහැන් ගත වනු වස් නුඹ හඬට
නිහඬ වෙමි රැයක අඳුරු මැද
කාලයේ අවෑමට ගෙවී ගොස්ව
වියැකිලා ප්‍රේමයක් ඉකුත්වී ඇතිව
තනිව සිටිනට සදා දිවි තුරාවට
මනස සකසමි පිළිතුරු නොමැතිවට
පෙර සමරුමක නෂ්ට වූ මතකයක්
ගිලිහී යනු වස් නොදැනීම සිටත්
සසර මග හමු වෙලා පෙර කර්මයට
දවාලූ හදවතක විලාපය අසාගෙන
වදනකදු නොපවසා සඟවලා හැඟුම්
ඉවසා වදාරා නික්මී යමි ඉතින්
පැතුමක් සොඳුරුය ඉටුව යන කලට
ඉඟියත් කදිමය හැඟුමක් ඇති කල
නොමියෙන ප්‍රේමය සුසුමක් නොවනට
තනිව සිටින්නෙමි දිවි අවසන් වන තුරු
--- එච්. එම්. ආර්. බී. රත්නායක ---
