සිත් පිත් නැති ලොවක සිට
සොයමින් මිනිසත් බවක්
රවටා ඇත සිතක් මායාවෙන්
නොරැඳි ගුණ දම් කියමින්
පාරම් බානා වදන් සැකෙවින්
සංස්කෘතිය සදාචාරය ආගමට
ජාතියලු රැකුම අභිමානය කියා
නොවේලු වෙන රටක් මේ සම
දුකම පමණක් වර නගන කල
කියා සැප විඳුම පවක් ලෙස
නිමල දහමක් කරන විකෘතිය
කරන උන් අද මුවා වී ආගමට
සූරා කා දනන් සොරකමින් මත්ව
අහිමි කර ඇත අප හ‍ට සියල් සැප
කර ණය කරුවන් මුළු ලොවටම
නූපන් පරපුර පවා තබා උගසට
තරුණ වැඩිහිටි සිතන නව කලාවට
තන්නට නව ලොවක් අප වෙත
තැනක් නැත ඔවුන් හ‍ට රටේ ඇති
කුහක පරපුර රජ කරන කල රිසිය
සඟ වෙද ගුරු පාලකයන් එක්ව
රවටයි අප ඊනියා දේශප්‍රේමයෙන්
සාප ලත් යුගයක සාප ලත් රටක
ගෙවේ අප ජීවිතේ ඉසුරුමත් යුගය
කැප කරන හැටි රටට හොඳ හැටි
කියාවි උන් මුව රවුම් කරමින් මුසා
පටි තද විය යුත්තේ අප පමණක්ද
උන් විඳියි සියල් සැප උරුම වන අපට
අල්පේච්ඡතා කියන දුකට ඇති තව නමක්
දේශනා කරන හැටි රවටමින් මනු දනන්
මහා විහාර රජ මැඳුරු පමණද ඉදි විය යුතු
අපට අහිමිද ඒ ලොවක් කරුමයද ඒ ලැබෙන
උන් බණින බටහිරට යුරෝපය ආසියාවද
මිනිස් බව එහි ඇතිය කුහක කම් නොමැතිව
බොහෝ සැප විඳින ඔවුන් දැක කුහකයන්
සංස්කෘතිය ආගම ජාතිය වැර නගන හැටි
අපට අපි අහිමි වන තුරුණු කම වරදක් වන
නූතන වැඩිහිටි කමත් වරදක් ලෙස දකින
නව ලොවක් පැතුම වරදක් ලෙසින් කියන
කරුමයකි අප සිටින ඒ සොඳුරු රටක් තුළ
---රකිත---
No comments:
Post a Comment