හදවතින් නැගෙන්නා වූ
වියෝවක රාවයක්
කිමද අද වන්නට දොම්නසින්
රැඳෙමින් ලොවේ
දහස් ගණනක් වූ පිරිස් මැද වුව
දැනේ තනිකම රුදුරු
සොයන්නෙමි ඒ දනන් අතුරින්
නුඹේ රුව එක් වරක් හෝ
පැමිණෙන තුරා නුඹ නැවතත් දිනක
බලා සිටිමි මා සුපුරුදු තැනම
හැර ගිය දින නුඹ මා අවසන් වතාවට
හමුවූ මතක පිරි තැනිතලාවේ රැඳී
විටෙක දැනේ නුඹ සිටිනා ලෙස අසලක
හමන මෘදු මද පවන දැවටෙන කල එය ගතට
සොඳුරු පිරිමැදුමක ස්පර්ශයේ රසය
ඒ නුඹද ඇත්තේ කියන් මට
කළ වරද කිම කොතැනද පැවසුමට
නොවද වූ වෙන්වීම රුදුරුව
මා නවතිමි සොඳුරියේ හැකිද නුඹටත්
නතර වන්නට මදක් ගිමන් නිවුමට
නොවේ නම් ගිවිසුමකට නැවත
නොවේ නම් නීතියකට නැවත
නොවේ නම් සැකයකට නැවත
නොවේ නම් අනතුරකට නැවත
වෙන්නට නැවතත් ඔබ හා එක්ව
ගොඩ නගන්නට ලොවක් අහිමි වූ
කමා කර පෙර දින කළ වැරදි අප
නැවතත් පිය මනිමු සොඳුරු එක් මගක
---රකිත---
No comments:
Post a Comment