අවසන් හාදුවක්
රැඳවූ මතකයක
නොවේ එය සොඳුරු
දුක් බරව ගිය කලට
මතු දිනක නුඹ
යනෙන දිශාවන්
නොසිතමි තවත්
අහිමි වූ බව දැන
නුඹම වනු ඇත
සැමදා මා දිනූ හද
නොවනු ඇත එය
වෙනසක්ද මතුවට
සිත තුළ හද තුළද
රැඳි නුඹේ සුසුමන්
සදාකල් රැඳෙනු ඇත
මේ දිවි තුරාවට
සිනාවෙන් යටත් කර
තෙරපෙනා සිතුවිල්ල
ලොවට පෙන්වමි මෙසේ
ව්‍යාජයක් වූ වූවන
ඉඳ හිටත් සිහි වේවි
පැරණි ඒ මතකයන්
තිබෙනු ඇත නුඹට
හද තුළ ඉඩක් තවමත්
නුඹත් එලෙසමද නම්
කියා නොදනිමි මමත්
මංපෙත් ද්විත්වයක
රැගෙන යනු ඇත අපත්
අහිමි කම පමණක් හිමිද
වෙනස් කම් වන ලොවේ
පෙර භවක පාපයද
හඹා එන පසු පසින්
නික්ම යන කාලයට
බාර කළ ඉරණමද
සමාන්තර වන්නටද
තරගයේ වේගයට
නොවන්නට මුසුප්පු
හිමි නොවූ දෑ වෙත
සිර කරමි හැඟුමන්
යළිඳු මතු නොවන්නට
--- රකිත ---
No comments:
Post a Comment