නිදි නැති රැය පහන් වූ කල
සොඳුරු උදෑසන
දිනයක් වන
වෙනසක් නොවන
මිතුරු දම් රේඛා සීමා තරණයට
නැත වරම
පැවසුමට බියෙන් සඟවමි
හැඟුමන්
දෙසවනේ පතුලින් නිම්නාද
දෙන ඔබේ හඬ
මිහිර දී
හද තුළට නිති
යදිමි සිතින් මුවින් කිව
නොහැකි සඳ
සිතුවිලි ඉපදී නුඹ
වෙනුවෙන්
ඇය යනෙන ඔහු සමග
දකින මා දෑස් යුග
ඇසිපියෙන් වසමි
පමාවක මහිම
අවැසිය ලඟා වන්නට
නුඹ අසලට තුටින්
එනමුදු පවසමි නොමැති
අයිතිය බවද
කාන්තිය විහිදුවන නෙතු
සඟලට ගැටෙන
නවතාලන කල
හුස්ම පොද මදකටද
දැවෙනා හදක හැඟුමන්
සිර කරනු වස්
කාලය ආපසු හැරෙන්නට
හැකිද යළි සැනසුමට
පහස ලැබුමට නුඹේ
සුරතින් හොවා
ලමැද
තුරුලට වන්ව
එනමුදු ඔබේ නෙතු
නොගැටෙනු වස්
සැඟවෙමි බියෙන්
ලොවකට
දෙමංසලක හමුව වෙන්වී
යන්නට මත්තෙන්
එක් වරක්
හිනැහෙන්න මිතුරියේ
අහිමි මා නුඹ ලොවට
මෙතැන් සිට
හිමිය මිහිරි
මතකයක සටහන්
---රකිත---
No comments:
Post a Comment