~~ ප්‍රිය භාරී ~~

සුළං රැළි කැටිව 

හමා විත් එක්ව

වතට වැටි කෙහෙ 

රැල්ලත් හැඩට ඇති

කරා පසෙකට 

වමතින් ඇඟිලි තුඩු

බලමි නුඹ වත දෙස 

සිනාවන් පිරි

අකුණු හෙණ හඬ 

ගුගුරා නුබ ගැබ

වැසි කුණාටු වන් 

ගැටුම් ඉක්බිති

රක්ත වර්ණිත 

නුඹේ දෑස් ඇති වත

බලා හිනැහී 

සනසවමි රිසි ලෙස

නොගැලපෙන 

ගැටෙන තතු ඇතිද

සැර මවා රැවුම් 

ගෙරවුම් මැදින් සිට

ගස්සා යන හැඩ බලා 

නාරි ගමනින්

නුඹේ සිතුවිලි රටා 

කියවමි හදවතින්

ගිණිය නොහැකි 

දහසකුත් ගැටලු මැද

පිවිසි සටනට 

ජීවිත ගමන යන කල

පීඩනය කම්කටොළු 

දරා නුඹ කතරෙ

ඒ දිරිය දකින්න්නෙමි 

නිහඬ වූ ඔබෙන්

රැළි පිටට රැළි නගින 

නොනවතින තාලයක

රතිය රඟනා කලට 

යහනතලා විඳි සැපය

සියල් සන්සුන් වූ සඳ 

අවසන් මොහොතක

හැඳිනියෙමි ගතින් 

මනසින් තුටුවී සිටි ඔබත්

දිනෙන් දින නොව පැරණි 

විටින් විට අලුත් වන

නුඹත් සමගින් තිබෙන 

ඒ සොඳුරු ආදර මහිම

කෝප බිණුමන් ගැටුම් 

ඇනුම් රැවුම් මැද වුවත්

සොඳුරු කම රැඳෙනු ඇත 

මතකයන් පෙළ සේම

---රකිත---