හඬක් නොනැගෙන ලෙසින්
ඇවිද පා ඇඟිලි තුඩු මතින්
පැමිණ ඇය වෙත පිටු පසින්
කර බොළඳ කම් ආලය මතින්
කෝප ගන්වා නේක බස් පවසා
වුවන රත් පැහැ වන අයුරු නරඹා
යන හැඩ බලා ඇය ගස්සා පද්දා
හසරැල් මුසු කරමි තුටින් හඬ නංවා
නෙතු අග දකින ඇය සඳ කඳුළු කැට
පිසලන්න වෙමි යුහුසුළුව ලංවී එවිට
කැඳවන්න මුවගට සිනාවක් ඇයට
වේය යුතුකම කරනා ගැහැණු සිතට
සැබෑ ලොව වෙන් කරනා සිහින ලොවෙන්
ගොඩ නගන්නට එක්වී එය සෙනෙහසින්
කරනා සහය කැපවීම් උරෙනුර ගැටෙමින්
ඔබම වේ සොඳුරිය සිටින දිවි ජය ගනිමින්
සිතට සිත යා වුනු දිනක
ඔබද මා එක් වුනු දිනක
අපට අප හමුවන දිනක
හිනැහෙමු සිට ඒ දිනක
---රකිත---
No comments:
Post a Comment