ගොදුරු කළ වසංගතයට ලොව
නොවේ පණ නළ රකින්නට
තැත් කරන විරුවන් සිටින
අවසන් නින්ද නිදන්නට නොදී
කටට රස නොදැනෙනා කළ
ගන්ධය නොමැති නාස් පුටයට
හුස්ම වැටෙනා වේග අඩුවන
හිසද ගති කකියන්න රිදුමට
වාතයෙන් නොව ස්පර්ශයෙන්මද
තැන නොතැන නොගිය සිට වුව
වෙලාවටමද කරුමයටමද ලැබුනු
ත්‍යාගය මනරම් මරු සමග වාසේ
සිර වෙලා තනි වන්න එක කුටියකට
දිනම දා හතරක්ම කොටු වෙලා නම්
පිටට ඇදගෙන යන නිළධාරීන් එක්ව
නිරෝධායන මධ්‍යස්ථානයන් වෙත
නාස් පුඩු උගුරු දඬු මැදින් යන
කෘත්‍රිම බට වායුවද ගෙන යන
රකින පණ කෙන්ද රැගෙන එන
මරුවා අත වනන හැටි පෙනෙන
වෙද හෙද ත්‍රිවිධ හමුදා පොලිස් පෙළ
සෞඛ්‍ය බලධාරී ඒ හැම සියලු දෙන
පොඩි තැනේ සිට ලොකු පුටුව දක්වා
වෙර දරණ පැරදුමට වසංගත මාරයා
අගුළු ලන නැවතත් විවර වන රටක
වැඩ මුරයට පමණක් යනෙන කලට
සිප් සතර මාර්ග ගතව පමණක් ඇතිව
හුරු වෙමුද කාලයකට අප සැවොම
යුගයෙන් යුගයකට නොවෙනස් නොවන
වෙනස් බව පමණි තේරුම්ද ගත යුතු
ගැටලු ඇත බොහෝ විසඳුම් දිය යුතු
කල් නොවේ අප ගැටෙන්නට එකිනෙකා
පෙර තිබූ ලොව නොමැත පැතූ ලෙස තවත්
උදා වී ඇත වෙන්න හුදකලාවට සිටින
අංකිතව තිර මතින් දකිමින් සයිබර් ලොවේ
භෞතිකව නොමැති මුදු හදවතින් බැඳී ඇති
ඉවසමු මදක් කල් සිට නීතියට කරන ගරු
හමුනොවී ඈතින්ම සිතින් පමණක් බැඳිව
නොයා රට නොරට තැන තැන සිටිමින්
උදා කර ගනිමු අපි හෙට දවස සෙනහසින්
---රකිත---
No comments:
Post a Comment