බඳ වටා අත යවා
තුරුළු කර ඔහු
උරෙහි
හිස හොවා
බොළඳ බස්
තෙපලමින්
යකඩ අසු පිට
නැගී
උජාරුවෙන්
යනු දිටිමි
තදබදව ගිය
බසයෙ
කවුළුවට මුව
කමල
සිරව ගිය
කළ
සිතුනි අහෝ
කළ කරුම
පළ දෙන
රඟය
පැය අටේ
වෙහෙසකර කෘත්‍ය
අවසන්ව බට
අසුන් ගත් වුවද
කොන
නිදිබරව නෙතු වැසෙන
සුවය විඳිනට
ප්‍රථම
දඩස්‌ යන හඬින් හිස
හැපෙයි කවුළු උඩ
සිහින දකිමි රෑ තුන්යම
මිහිරැති වසත් සමය
පෙනෙන
දුකම පමණි නැත
සතුටක්
සෙක්කුවේ බැඳි
ගවයා මෙනි
එනමුදු පසු
නොබසින්නෙමි
දිරියෙන් ඉදිරියටම යමි
---රකිත---
No comments:
Post a Comment